Ferdi de Boer: Ik ben dankbaar dat ik genezen ben en ik wil iets terugdoen

Een bezoek aan de Olympische Winterspelen in het Canadese Vancouver in 2010 staat bovenaan zijn wensenlijstje.  Zover komt het voor Ferdi de Boer uit Losser niet.  Ruim een jaar daarvoor wordt lymfeklierkanker bij hem geconstateerd, de ziekte openbaart zich in meerdere lymfeklieren.  Een half jaar lang ondergaat hij iedere twee weken een chemokuur.  Als dat goed aanslaat, is zijn levensverwachting zo’n drie tot tien jaar.  Vijf jaar later wordt hij genezen verklaard en anno 2023 heeft hij alweer een aantal triatlons achter de rug.  De inmiddels 74-jarige is springlevend.  Zijn dagbesteding: het inzamelen van oud ijzer voor het goede doel.

Zijn leven staat in het teken van dingen die op zijn pad komen.  Hij heeft een breed netwerk, pioniert en pakt zaken op die goed voelen: zakelijk én sportief.  In zijn jeugd en later als senior is hij als judoka meerdere keren Oost-Nederlands kampioen.  Zijn judopak verruilt hij voor een race-overall.  Autocross wordt zijn grote hobby.  ‘In die tijd had ieder dorp zijn eigen autocross.  Ik had nog zo’n oud Kevertje.  Later ging ik ook naar Duitsland.  Daar hadden ze betere banen.  Nee, daar reden we niet zoals nu alleen maar rondjes’, lacht De Boer.  Hij ontdekt als eerste Nederlander de rally’s in Europa en plaveit het pad voor Nederlandse autocrossers.  De Lossernaar laat trots een reeks plakboeken zien met krantenknipsels van 1977 tot en met 1983.  Zijn gloriejaren leveren hem 240 bekers op, waarvan er nog één op het kastje naast de tv prijkt.

Als ik niet gesport had, was ik er allang niet meer geweest
Op zijn vijftigste raakt hij enthousiast over triatlons als hij op vakantie in Turkije is.  Onder het genot van een borrel roept hij: ‘Volgend jaar doe ik ook mee!’ Schaterend:  ‘Maar ik kon helemaal niet zwemmen!  Terug in Losser zocht ik als eerste contact met de badmeester: je moet me leren zwemmen.’  Het antwoord van de badmeester:  ‘Je begint eerst maar in het pierenbadje.’  Het zwemmen krijgt hij onder de knie en deelname aan ettelijke triatlons volgen.  Zelfs op 74-jarige leeftijd is hij nog steeds – weliswaar minder snel en met kortere afstanden – van de partij bij de befaamde triatlon van Holten.  ‘Toen ik kanker had, ging ik fit de chemokuren in.  Ik ben zelfs tijdens de eerste chemo’s blijven hardlopen en fietsen.  Ik denk dat als ik niet gesport ik er allang niet meer geweest was.’

Vijf vrachtwagens fruit per week naar Oost-Europa
Hij blijft succesvol in de autosport, maar verdient er zijn boterham niet mee.  De Boer vertelt verder:  ‘Op mijn 24e begon ik een winkel in Losser in aardappels, groente en fruit.  Later opende ik er nog een in Overdinkel.  Rond 1992 kwam ik door de autocross in Letland, om een sponsor te helpen met zijn groothandel.  Het viel me op dat sommige fruitsoorten daar helemaal niet verkrijgbaar waren.  Ik bracht er bananen naartoe, later gemengd fruit.  Dat werden vijf vrachtwagens per week.  Ik had zelfs zeven man personeel daar in dienst.  Ook in Rusland.’  Vijf jaar later ontdekten grotere ondernemingen zijn markt en werd het voor De Boer minder lucratief om handel in Oost-Europa te drijven.  Hij stopt.

Iedereen die kanker heeft of heeft gehad, kent dat gevoel
In Losser en omgeving staat hij bekend als Ferdi, de oudijzerverzamelaar.  Hij zamelt oud ijzer in en verkoopt dat voor het goede doel.  Dat is onlosmakelijk verbonden met zijn overwonnen ziekte:  ‘Ik ben dankbaar voor het feit dat ik genezen ben en ik wilde iets terugdoen.  Ik denk dat iedereen die kanker heeft of heeft gehad dat gevoel wel kent.’  De Good Cause Rally komt op zijn pad, een event in Twente waarbij ernstig zieke kinderen een onbezorgde dag wordt bezorgd.  Ferdi rijdt met zijn oude Chevrolet uit 1961 kinderen rond en tovert een grote glimlach van oor tot oor op hun gezichten.  ‘Dat was prachtig om te doen’, zijn ogen stralen nog als hij eraan terugdenkt.

€ 4.000 voor de Good Cause Rally
Rond diezelfde periode begint hij met het inzamelen van oud ijzer:  ‘Gewoon frisdrankblikjes die op straat lagen, hele vuilniszakken vol hadden we.  Die brachten we naar oudijzerhandel Oostdam in Enschede.  Het bracht dan weer € 20 dan weer € 50 euro op.  Na een jaar was het opgelopen tot € 4.000.  Dat bedrag heb ik toen aan de Good Cause Rally geschonken.’  Ferdi’s inspanningen vallen op.  Hij haalt de lokale media en die extra publiciteit brengt zijn activiteiten goed onder de aandacht.  De bedragen lopen op tot € 15.000 per jaar.  Oostdam besluit een container bij de woning van de voormalige fruithandelaar neer te zetten.

Veel lokale activiteiten door het inzamelen van oud ijzer
Als de Good Cause Rally stopt – nu zo’n tien jaar geleden – besluit De Boer eigen activiteiten voor lokale goede doelen te organiseren.  Sindsdien is er jaarlijks Funny Day in het Losser openluchttheater Brilmansdennen waar de bewoners van de Twentse Zorgcentra getrakteerd worden op een optreden van volkszanger Jannes en andere bekende artiesten.  Hij organiseert boottochten over de IJssel voor die bewoners, maar ook voor de oudere bewoners van de senioreninstellingen in de gemeente Losser of regelt gezellige muziekmiddagen voor hen. Ook ondersteunt hij 32 gezinnen die, om welke reden dan ook,  niet bij de Voedselbank terechtkunnen iedere twee weken met een groente- en fruitpakket.  Het is een greep uit de vele lokale activiteiten die hij met de inkomsten door het inzamelen van zijn oud ijzer organiseert.

Ooit komt er een einde aan
Inmiddels is hij minder actief met het verzamelen van oud ijzer.  De container staat nu uit het zicht maar wordt nog wel gevuld.  ‘Nou,’ De Boer kijkt even bedenkelijk,  ‘het wordt wel steeds lastiger.  Er zijn steeds meer regeltjes waardoor we beperkt worden en het is steeds moeilijker vrijwilligers te vinden.  Dat vind ik wel jammer.  Maar ik merk wel dat als je ermee begint het vanzelf een verslaving wordt.  Ik wil er steeds mee stoppen,  maar iedere keer denk ik:  ach, het is ook wel weer leuk om te doen.’  Zijn blik dwaalt even af naar echtgenote Tiny, waarmee hij afgelopen december vijftig jaar getrouwd is.  Zijn kritische drijfveer,  noemt hij haar.  ‘Ik heb beloofd vijf jaar lang Funny Day te organiseren en eigenlijk hoop ik nog wel meer te kunnen doen,  maar ooit komt er een keer een einde aan.’  Ooit…