In de geest van Dire Straits

Volgens saxofonist Chris White zitten er in de Dire Straits Experience muzikanten die Mark Knopfler destijds ook wel in de originele Dire Straits had willen hebben. En White kan het weten. Vanaf 1985 tot aan de laatste plaat zat Chris White zelf in de groep. Maar hij speelde ook met Paul McCartney, Joe Cocker, Mick Jagger, Paul Carrack, Tom Jones en Brian Ferry. En als hij geen motorongeluk had gehad was hij met Pink Floyd op tournee geweest.

hris White (1955) zit in zijn huis in Cornwall Zuid Engeland, met uitzicht op de Atlantische Oceaan. Ja, hij is een veelgevraagd saxofonist in de pop- en rockwereld. Maar momenteel gaat de meeste tijd zitten in The Dire Straits Experience. Er komt weer een lange tournee aan: Nederland, België, Zwitserland, Finland, Oostenrijk. En een heel stel concerten in Frankrijk, waarvan twee uitverkochte in L’Olympia, Parijs. Tot eind mei volgend jaar staat de agenda vol. Hij heeft wel een verklaring voor de enorme populariteit van de groep. Dat komt omdat we geen coverband zijn, zegt hij. “We spelen niet als een jukebox al die oude hits precies na. We maken muziek zoals het er destijds bij Dire Straits aan toe ging. Speelplezier, improviseren. En we hebben topmuzikanten in de band van wie ik zeker weet dat Mark Knopfler die indertijd ook wel in Dire Straits had willen hebben.”

Zeven pond 
Er zijn nogal wat muzikanten in Engeland die White heten, maar bij Chris White is de muziek gewoon uit de lucht komen vallen. “Het enige familielid die muziek speelde was mijn broer. Die kon goed bassen, maar zijn instrument hangt allang aan de wilgen.” Chris White speelde viool als kind, maar hij beleefde er weinig plezier aan. “Tot ik met mijn vader tv keek en voor het eerst een saxofonist zag. Ik denk dat het Johnny Dankworth was. Ik zei: dat wil ik ook.” Op de school in Bristol, waar hij opgroeide hielpen ze hem aan een saxofoon. Hij kreeg les en hij dat liep zeer voorspoedig. Zijn wiskunde­leraar was daarin een stimulerende factor. Hij hielp hem op weg. “Toen ik vijftien was vroeg hij me of ik voor hem wilde invallen in zijn dansband. Hij regelde iemand die van huis ophaalde en ik verdiende zeven pond. Mijn eerste betaalde optreden.”

Raar instrument 
Toen hij zijn saxofoonleraar zei dat hij naar een conservatorium wilde, raadde deze het hem af. Niet goed genoeg, vroeg hij? Integendeel, zei de man. Hij schetste een beeld van de klassieke wereld. In conservatoriumkringen vonden ze de saxofoon maar een raar instrument. Hij zou klarinet moeten leren spelen. Terwijl White wel wist wat hij wilde. Charlie Parker had hij ontdekt, en Micheal Brecker, David Sanborn, Groover Washington…”Ik ging sociale geografie studeren in Londen. Maar overal waar jazz werd gespeeld was ik te vinden. Ik ging naar concerten van Pete King, Ronnie Ross en Tony Coe. Van dat soort saxofonisten heb ik heel veel geleerd.”

Maar in de jazz speelde hij geen rol. White belandde in de popmuziek. “Natuurlijk kan ik noten lezen. Maar de laatste keer dat zoiets van me werd verlangd is heel lang terug. Meestal kom ik in een studio waar ze me muziek laten horen. Bij een gedeelte waarin weinig gebeurt vragen ze of ik dat even kan volspelen. Maar goed, dat staat al een paar jaar op een laag pitje vanwege The Dire Straits Experience.”